- Gorlo Sokolovo-kloof
- Kerk van Onze Lieve Vrouw op de Rots
- Ruïnes van het fort Grmozur
- Mount Jezerski vrh
- Het verlaten dorp Gornja Lastva
- Mamula-eiland
- Kerk van het Heilig Hart van Jezus in Podgorica
Montenegro verklaarde zijn onafhankelijkheid pas in 2006, dus het kan worden beschouwd als een van de jongste landen in Europa en zelfs de wereld. Iets meer dan 600 duizend mensen wonen permanent op zijn kleine grondgebied. Elke zomer loopt dit cijfer echter op tot 2 miljoen ten koste van toeristen. Montenegro is nog ver verwijderd van de populariteit van buurland Kroatië, dat jaarlijks door zo'n 12 miljoen mensen wordt bezocht, maar het heeft nu al zijn fans die hier elke zomer komen. Ze worden aangetrokken door ongebruikelijke plaatsen in Montenegro, die niet worden genoemd in reisgidsen en niet worden beschreven op toeristische sites.
Ondanks zijn bescheiden omvang heeft Montenegro enkele van de meest verbazingwekkende landschappen van Europa. Hier vindt u fjorden, waarvan de schoonheid adembenemend is, canyons, alsof ze zijn gemaakt voor pittoreske schilderijen, bergen, vanaf de toppen waarvan u de buurlanden kunt zien, verlaten eilandjes met verwoeste gebouwen, veranderd door lokale bewoners in toeristische trekpleisters.
Sommige bezienswaardigheden uit onze beoordeling zijn al lang opgenomen in populaire toeristische routes. Anderen zullen alleen moeten gaan of een individuele excursie moeten maken.
<!- AR1-code Het is raadzaam om voor de reis een auto te huren in Montenegro. U krijgt de beste prijs en bespaart tijd: Vind een auto in Montenegro <! - AR1 Code End
Gorlo Sokolovo-kloof
Het mooiste observatiedek van Montenegro ligt op 40 km van Podgorica, in het Prokletije-gebergte, dat ook wel de Albanese Alpen wordt genoemd. De bergen lopen precies langs de grens tussen Montenegro en Albanië.
Boven de Gorlo Sokolovo-kloof, op een hoogte van 1386 meter, staan twee rustbanken. Ga op houten banken direct boven de afgrond zitten, kijk naar Albanië en geniet van het leven.
De panoramische weg "Cirkel rond Korita" leidt naar de Gorlo Sokolovo-kloof. Korita, of liever Kuchka-Korita, is het dorp van waaruit dit gemakkelijke wandelpad begint, niet alleen geschikt voor voorbereide toeristen, maar ook voor ouderen en gezinnen met kinderen. In de tijd van Joegoslavië werd deze route gebruikt door de politie.
Gorlo Sokolovo-kloof maakt deel uit van de Cievna-kloof, gelegen op het grondgebied van het jongste natuurreservaat van Montenegro. De weg naar de kloof duurt ongeveer 30 minuten en loopt door een zeer schilderachtig gebied - weiden versierd met vreemde karstrotsen en bossen.
Het pad gaat verder voorbij de Gorlo Sokolovo-kloof. Het loopt langs de rand van de kloof over de heuvel. Nadat u deze bent gepasseerd, kunt u terugkeren naar het dorp. De wandeling naar de kloof en terug duurt ongeveer 1,5-2 uur.
Het is aan te raden om de Gorlo Sokolovo kloof te bezoeken:
- in het vroege voorjaar, wanneer de velden bedekt zijn met bloemen;
- in de zomer, wanneer de hitte aan de kust ondraaglijk wordt en je wilt ontsnappen naar de koelte van de bergen;
- in oktober, wanneer bossen uitbarsten in felle herfstkleuren.
Hoe er te komen: helaas gaan er geen reguliere bussen naar het dorp Kuchka-Korita. Je moet hier komen met een taxi, huurauto of in een bedrijf met een chauffeur-gids. Het wandelpad naar de Cievna-kloof begint bij de taverne Dubirog, waar je een hapje kunt eten, maar het is moeilijk om goed te eten. Er is een parkeerplaats bij de taverne, waar alle toeristen hun auto achterlaten om te voet verder te gaan.
Kerk van Onze Lieve Vrouw op de Rots
Een kleine katholieke kerk rijst uit boven het oppervlak van de Boka Kotorska-baai. Het is gelegen op een kunstmatig gecreëerd klein eiland genaamd Gospa od Skrpela.
Aanvankelijk was er op de plaats van het eiland alleen een rif dat naar de oppervlakte van het water kwam, tussen de stenen waarvan twee broers, die in de buurt aan het vissen waren, een icoon van de Maagd Maria vonden. Dit gebeurde op 22 juli 1452. Gezien de vondst van een bord van bovenaf, bouwden de broers een orthodoxe kapel op het eiland.
Aan het begin van de 17e eeuw viel de Boka Kotorska-baai in handen van de Venetianen, die katholiek waren. In 1630 werd de orthodoxe kapel vervangen door een katholieke. Om het eiland te versterken werden hier extra stenen van het vasteland naar toe gebracht. Dit was niet genoeg, dus werden de oude schepen voor de kust van het eiland tot zinken gebracht.
De lokale bevolking nadert het eiland nog steeds één keer per jaar op 22 juli bij zonsondergang met boten om er stenen naast te gooien.
De kerk die we nu zien werd gebouwd in 1722. Eenmaal op het eiland moet je opletten:
- op de icoon van de Moeder Gods op de Rots, geschilderd in de 15e eeuw door Lovro Dobrichevich;
- op het marmeren altaar van Antonio Capelano;
- naar het museum, dat zich boven de tempel bevindt. De exposities vertellen over de geschiedenis van de stad Perast. Het juweel van de collectie is het geborduurde pictogram, dat is gemaakt met vrouwenhaar in plaats van draden.
Hoe er te komen: er is geen andere manier om het eiland met de Kerk van de Moeder Gods op de Rots te bereiken dan per boot. Veel plezierboten uit steden gelegen aan de oevers van de Boko-Kotor-baai varen naar het eiland. Het dichtst bij het eiland is om vanuit Perast te gaan.
Ruïnes van het fort Grmozur
Nog een eiland, maar deze keer op het eiland Skadar. En daarop zijn ruïnes - mysterieus, afgesneden van de rest van de wereld door het wateroppervlak, door iedereen verlaten. Dit zijn de overblijfselen van het Ottomaanse fort Grmozur.
Vanaf de zijkant lijkt het alsof het eens zo machtige fort maar langzaam onder water aan het zinken is. Journalisten noemen dit fort "zinken". In feite staat het stevig op een klein stukje land, het stort gewoon heel snel in door de effecten van wind en water.
Je moet heel voorzichtig rond het eiland lopen, want er zijn veel adders tussen de ruïnes en in het water zelf bij de kust.
In 1843 verscheen een fort op een klein stukje land. Het werd een van de Turkse vestingwerken en strekte zich uit langs een keten van het Skadar-meer. Sinds 1878 is het fort eigendom van Montenegro. Koning Nikola Njegos maakte er een onneembare gevangenis van. Eerst werden hier mensen vastgehouden die ernstige misdaden hadden begaan, daarna werden politieke ballingen hierheen gestuurd.
Om de bewakers hun taak beter te laten vervullen, werden ze bedreigd dat ze de plaats zouden innemen van de crimineel die wist te ontsnappen. Gedurende het hele bestaan van de gevangenis wisten slechts twee mensen de muren te verlaten. Ze braken de deur open en bereikten de kust. De geschiedenis zwijgt over wat er met de bewakers is gebeurd.
Hoe er te komen: de stad Virpazar wordt beschouwd als het startpunt voor excursies op het meer van Skadar. Het is bereikbaar met de trein vanuit Bar of Podgorica. Boten gaan van Vrpazar naar het eiland met het fort Grmozur. Een retourtje kost ongeveer 25 euro.
Mount Jezerski vrh
Als je geluk hebt met helder weer en een scherp gezichtsvermogen, kun je zeven landen zien vanaf een hoogte van 1657 meter in het Lovcen National Park, op bijna 10 km van Kotor. Er zijn twee indrukwekkende toppen op zijn grondgebied. De ene heet Shtirovnik, de andere is Jezerski vrh. Op de laatste is er een rond observatiedek met een lage stenen borstwering, open voor alle winden.
Ze zeggen dat je daaruit het grondgebied van Montenegro kunt zien, namelijk Kotor, dat zich langs de kust uitstrekt. Tegenover hem ligt Italië. Welnu, en in de buurt van Montenegro zijn er nog 5 landen die sommige scherpziende mensen kunnen zien vanaf de berg Jezerski vrh.
Het observatiedek bevindt zich achter een ander iconisch lokaal monument - het mausoleum van koning Peter II Njegos. Naast deze objecten is het in het reservaat de moeite waard om het oude dorp Njegoshi te bekijken, een natuurlijk monument - de Ivanova Korita-vallei met verschillende minerale bronnen - en een pretpark.
Routebeschrijving: Er rijden geen reguliere bussen naar het natuurreservaat Lovcen. Toeristen komen hier meestal met sightseeing-vervoer of via Cetinje. De stad Cetinje ligt op 15 km van de kust en is via een snelweg verbonden met Kotor en Budva. Vanuit deze beroemde kuuroorden in Cetinje kun je er met de bus komen. Vanuit Cetinje loopt u in 3 uur te voet of met een taxi naar het natuurreservaat Lovcen. Voor 30 euro brengt de chauffeur je naar het park, wacht dan op je en brengt je terug naar Cetinje.
Het verlaten dorp Gornja Lastva
Aangekomen op vakantie in Tivat, mis de kans niet om naar het dorp Gornja Lastva te lopen, dat verscholen ligt tussen het bos op de Vrmac-heuvel op een hoogte van 300 meter.
Momenteel wonen er 6 mensen permanent in. Zelfs 80-90 jaar geleden waren er hier ongeveer 100 keer meer mensen. Maar toen begon het leven in het dorp te vervagen: sommige dorpelingen vertrokken naar een andere wereld, anderen verlieten hun huizen op zoek naar werk aan de kust.
Momenteel wordt een deel van de huizen gebruikt als zomerhuisjes. Er is zelfs een comfortabel huis met een zwembad, dat voor een cent kan worden gehuurd voor de zomer en elke dag naar de zee kan.
Leven omringd door verlaten huizen is zelfs behoorlijk eng. Slangen leven in het struikgewas rond herenhuizen met ingestorte daken, vleermuizen en hun landgenoten hebben zich al lang in de huizen zelf gevestigd.
Toeristen die Gornja Lastwu binnendwalen op zoek naar interessante foto's, bezoeken verlaten huizen. De meest pittoreske foto's komen van de Geboortekerk van de Maagd Maria, gebouwd op de plaatselijke begraafplaats in de 15e eeuw.
Routebeschrijving: twee asfaltwegen leiden naar Gornja Lastva. De een nadert het dorp, de ander nadert de naburige begraafplaats. Aangezien er niemand in het dorp woont, gaan er geen bussen vanuit Tivat hierheen. Vanaf de bodem, vanaf de kust, kun je te voet of met een taxi naar het dorp klimmen.
Mamula-eiland
Een van de attracties van de beroemde Montenegrijnse badplaats Herceg Novi is het eiland Mamula - in het verleden een goed versterkte militaire structuur, in het heden - een verlaten stuk land dat beschikbaar is voor toeristen, in de toekomst - mogelijk een nieuw luxe resort met zwembaden, een spa en een nachtclub.
Het nu onbewoonde rotsachtige eilandje, begroeid met doornige cactussen, werd in 1853 omgevormd tot een machtig fort. Het fort, dat piratenaanvallen moest afweren, werd gebouwd door de Oostenrijkse militaire leider Lazar Mamula. Het eiland is naar hem vernoemd.
Het fort werd berucht tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen het in opdracht van Benito Mussolini werd omgevormd tot een concentratiekamp. Het is bekend dat in het kamp zeker 130 mensen zijn omgekomen. De meesten van hen stierven door marteling en honger. Honderden cellen waar gevangenen werden vastgehouden, zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven.
Na de oorlog werd het eiland verlaten. Sinds 2016 gaan er geruchten dat het oude fort wordt omgebouwd tot een luxe hotel. We kunnen alleen maar hopen dat vakantiegangers de kamers zullen waarderen waar de dodencel in zal worden veranderd. Het eiland heeft al een klein rotsstrandje, waar je soms toeristen ziet die op zoek zijn naar afzondering.
Mamula Island heeft meerdere malen als decor gediend voor het filmen van horrorfilms. Eenmaal hier is het gemakkelijk om in sirenes, vampiers en andere boze geesten te geloven.
Hoe er te komen: zoals elk eiland in de baai van Kotor, meren privéjachten en boten aan bij Mamula. Reizen vanaf het dichtstbijzijnde strand kost minimaal 30 euro. Toeristen kunnen ook een zee-excursie boeken, inclusief een bezoek aan Mamula Island.
Kerk van het Heilig Hart van Jezus in Podgorica
De enige katholieke kerk in Podgorica lijkt niet op een heilige structuur, maar op een militair fort of een bunker. Het bestaat uit gladde betonblokken, heeft bijna geen ramen en past totaal niet in het omringende landschap.
De kerk van het Heilig Hart van Jezus wordt beschouwd als een van de jongste in Podgorica. Ze verscheen in 1969. Het project is ontwikkeld door de Kroatische architect Zvonimir Verklyan. De tempel werd gebouwd op de manier van brutalisme, wat in die tijd in de mode was. Deze bouwstijl was niet geschikt voor kerken, dus de Tempel van het Heilig Hart van Jezus in Podgorica is uniek te noemen.
Naast de kerk rijst een klokkentoren op, omgeven door pijnbomen. Het interieur van de tempel is heel eenvoudig. De binnenkant van de kerk lijkt niet zo onheilspellend als de buitenkant. De afwezigheid van ramen heeft geen invloed op de verlichting. Er is een opening in het gewelf boven het altaar om zonlicht binnen te laten. De wanden zijn voorzien van lampen die niet zouden passen in een gebedsruimte, maar in de stuurhut van een ruimteschip.
Routebeschrijving: De kerk van het Heilig Hart van Jezus bevindt zich midden in het centrum van Podgorica. Je kunt er te voet komen, gewoon de boulevard van St. Peter of Cetinsky volgen, de meest populaire boulevard onder toeristen. Het zal leiden tot een brug over de rivier. Daarachter gaat de boulevard verder met de Pete Proleterske Brigadestraat. Op de ringweg komt na het tanken een tempel van het Heilig Hart van Jezus.
