Het is nogal vreemd dat het wapen van Italië, dit zeer heldere, zonnige land, een nogal ingetogen kleurenschema en een vrij eenvoudige compositie heeft. Er zijn niet veel details, maar elk is begiftigd met een diepe betekenis en symboliek. En de leeftijd van het belangrijkste Italiaanse symbool is vrij jong, de huidige versie werd in mei 1948 goedgekeurd.
Historische achtergrond
Na het einde van de bloedige Tweede Wereldoorlog en de terugkeer van Italië naar een vreedzaam leven, rees de vraag over de creatie van de belangrijkste officiële symbolen, en vooral het wapen. Het besluit om het in te voeren werd genomen door de regering van het land, onder leiding van Alcide de Gasperi, in 1946.
Voor dit doel werd een wedstrijd aangekondigd, waaraan bijna elke inwoner van Italië kon deelnemen. De enige vereiste die aan de schetsen van het toekomstige wapen werd gesteld, was de afwezigheid van politieke symbolen.
De winnaar was een schets ontworpen door Paolo Paschetto, een professor aan het Rome Institute of High Art. Natuurlijk was het niet de hoge positie of titel van de kunstenaar die hem hielp een winnaar te worden, maar de diepte van de aanpak, het gebruik van de belangrijkste symbolen en kleuren.
Wapen van de Republiek Italië
Als u het Italiaanse symbool in zijn afzonderlijke componenten demonteert, kunt u de belangrijkste details benadrukken:
- een vijfpuntige witte ster met een rode omtrek;
- een tandwiel met vijf spaken;
- een olijftak links van de ster;
- een eikentak rechts van de ster;
- een rood lint om de takken gewikkeld met het opschrift "Republiek Italië".
Een vrij eenvoudige compositie, tegelijkertijd heeft elk van zijn elementen een diepe betekenis en gaan de wortels diep in de geschiedenis. De vijfpuntige ster is dus een van de meest unieke en oude Italiaanse symbolen. Het is sinds 1890 te zien op het wapen van het Koninkrijk Italië. Maar uit nog verre tijden betekende het de bescherming van de natie.
Het volgende drijvende element, het tandrad, is een verwijzing naar de Italiaanse grondwet, waar al in het eerste hoofdstuk wordt vermeld dat deze republiek door arbeid is gesticht. Daarom fungeert het wiel hier niet als een vertegenwoordiger van een bepaalde industrie in Italië, maar in figuurlijke zin als een symbool van arbeid.
Olijf- en eikenbossen in Italië zijn overal te vinden. Daarom koos de kunstenaar bij het maken van het project de takken van deze bomen. Aan de andere kant waren zowel de eik als de olijf frequente gasten op de wapenschilden van verschillende koninkrijken en landen. Oliva symboliseert vrede, het verlangen van de jonge republiek naar een vreedzaam bestaan, dat in 1946, toen de oorlog net was afgelopen, heel relevant was. De tak van de eik betekent de kracht, moed en onbuigzaamheid van Italianen.
