Beschrijving van de attractie
Victory Square is een van de kleinste in Parijs. Het ligt vijfhonderd meter ten noordoosten van het Louvre en werd gebouwd, net als de poorten van de Grands Boulevards (Saint-Denis en Saint-Martin), ter ere van de overwinningen van koning Lodewijk XIV in de oorlog tegen Holland.
Het idee van zo'n geschenk aan de koning kwam op bij zijn maarschalk de La Feyade. Bij het sluiten van de Vrede van Nimwegen kocht en sloopte de maarschalk alle huizen op de gekozen plaats zodat de hofarchitect Jules Hardouin-Mansart een plein met een standbeeld van de koning in het midden vernielde en opbouwde.
Mansar ontwierp een volledig rond plein met gevels van huizen vergelijkbaar met de muren van een tempel. Hier probeerde Mansart voor het eerst een techniek uit als het inrichten van mooie zolders op huizen, later genoemd naar de architect. Zes smalle straatjes kwamen uit op het plein. In het centrum werd, zoals gepland, op een hoge sokkel een voetganger standbeeld van de koning opgericht. In de hoeken stonden figuren die het verdriet symboliseerden van de drievoudige alliantie (Engeland, Zweden, Nederland) die in de oorlog verloor.
Tijdens de Franse Revolutie werd het monument voor de koning, die net door de guillotine was geëxecuteerd, gesloopt. Het plein werd omgedoopt tot het Plein van de Nationale Overwinningen, verwijzend naar de overwinningen van het Republikeinse Frankrijk. In het midden werd een piramide geplaatst.
In de tijd van Napoleon werd de piramide verwijderd en werd een naakt ruiterstandbeeld opgericht van generaal Dese, een deelnemer aan de Egyptische campagne die sneuvelde in de slag bij Marengo. Na de val van het rijk werd het brons van dit monument, samen met het metaal van de figuur van Napoleon uit de Vendome-zuil, gebruikt om het standbeeld van Hendrik IV te gieten, dat nu op de Place Dauphin staat.
Na de restauratie, in 1826, werd opnieuw een monument voor Lodewijk XIV door François Joseph Bosio opgericht op het Victory Square. Deze keer een ruiter, met een ruiter in Romeinse gewaden, op een eenvoudig voetstuk - niets te maken met het oorspronkelijke idee.
In de 19e eeuw werden enkele huizen met uitzicht op het plein herbouwd, de straten werden uitgebreid. Van het plan van Mansar is niet zo veel overgebleven, maar de algemene sfeer van een klein, mooi plein, dat doet denken aan een balzaal, is bewaard gebleven.
