Beschrijving van de attractie
Ten zuiden van de monding van de Grote Menderes-rivier, die in de oudheid de Meander werd genoemd, liggen de ruïnes van een van de ooit machtigste en meest welvarende Ionische steden. Miletus of Miletus werd gesticht in de tweede helft van het vierde millennium voor Christus, rond 3500 - 3000 voor Christus. Gelegen aan de westkust van Anatolië in Turkije, werd de stad beschouwd als een belangrijk centrum van de filosofie en de exacte wetenschappen van die tijd. Herodotus noemde het "de parel van Ionië". Griekse wetenschappers creëerden hier een filosofische school, en grote geesten van de mensheid als Thales, Anaximander en Anaximenes waren betrokken bij wetenschappelijke werken in de stad. Thales, Anaximander en Anaximenes gaven hier lezingen over de structuur van de wereld, het leven, waren bezig met astronomie en geometrie.
De stad lag in het noordwestelijke deel van het schiereiland en haar natuurlijke grens was de Heracles Bay, waarin de Meander uitmondde - de meest volstromende rivier in Klein-Azië, die uitmondt in de Egeïsche Zee. Het schiereiland grensde in het oosten aan de uitlopers van het Carische gebergte. In het zuiden werd de polis gewassen door de baai van Mendelia en in het westen grensde het aan de Egeïsche Zee. In dit gebied maakten kleine valleien plaats voor bergachtige plateaus en stroomden rivieren langs de ravijnen, die velden en weiden bevloeiden. Dankzij zo'n overvloed aan bergbronnen waren de bewoners van het beleid met succes bezig met landbouw, tuinieren en wijnmaken.
Aangezien lineaire teksten en fragmenten van fresco's in Minoïsche stijl in de stad werden gevonden, wordt aangenomen dat de eerste nederzettingen hier ontstonden in de Neolithische periode. Volgens de legende werd de stad gesticht door een held genaamd Miletus, die hierheen verhuisde vanuit Kreta. Tegelijkertijd met Miletus werden elf andere Ionische steden, evenals 12 stadstaten van de Eolische Zee gesticht of gesticht. Samen met deze steden maakte het beleid deel uit van de zogenaamde Panioniaanse religieuze unie, die rond 700 voor Christus werd gevormd en werd erkend als het hoofd van de vakbond.
Door de gunstige ligging ontstond in de stad handel en scheepvaart. De koopvaardijschepen van Miletus staken de hele Middellandse Zee over en voeren vaak de Pontus Euxine (Zwarte Zee) binnen, tot aan de monding van de rivier de Tanais (Don). Aan de oevers van de Pontus bezat Miletus tijdens zijn hoogtijdagen 80-90 kolonies. De Miletus-kolonie bevond zich zelfs in het oude Egypte.
Het beleid is opgedeeld in een extern en een intern deel. De laatste van hen had een speciaal fort, beide delen waren omringd door één muur. De stad had vier havens, beschermd tegen de zee door de Tragasai-eilanden.
Miletus moest herhaaldelijk zijn onafhankelijkheid verdedigen. Hij vocht tegen de Lydische koningen en de Perzische heersers. De vierde eeuw voor Christus was de periode van de hoogste bloei van wetenschap en cultuur van de polis. De tirannen van de stad onderhielden in deze periode vriendschappelijke betrekkingen met de Perzische koningen. Maar al in 494 voor Christus werd de stad ingenomen door de Perzen en vernietigd. Al snel vestigden de Grieken zich hier weer. De schitterende hoogtijdagen van Milete vallen in de Romeinse tijd, maar in de Byzantijnse tijd raakte de stad in verval en verloor ze haar vroegere betekenis als gevolg van de overstroming van de haven. Het belang ervan is dramatisch afgenomen sinds de secundaire vernietiging door Alexander de Grote. Nu staat op de plaats van de stad het arme dorp Palatia, en de oude stad Miletus is een goed bewaard gebleven ruïne.
In de stad zie je de goed bewaarde ruïnes van het oude theater, dat ooit 15 duizend toeschouwers telde. Dit meest magnifieke gebouw in Milete dateert uit de Romeinse tijd en bevindt zich net buiten de ingang achter het loket. Het theater werd in de tweede eeuw gebouwd op de fundamenten van een ouder Grieks theater. Het is gelegen op de helling van de enige heuvel in de stad. De afmetingen van de structuur zijn indrukwekkend: de diameter van het amfitheater is 140 meter en de hoogte is 30 meter.
Boven het theater bevinden zich de ruïnes van een Byzantijns kasteel uit de 8e eeuw en fragmenten van de eens vrij lange stadsmuren, die beide delen van de stad omringden met een dubbele ring. Vanaf hier heeft u een prachtig uitzicht over de hele stad.
Als je vanaf dit observatiedek naar het stadscentrum gaat, passeert de weg de Hellenistische graven, waarachter zich een kleine ronde fundering bevindt. In de eerste eeuw voor Christus stond er een monument ter ere van de overwinning in een zeeslag. Op dat moment bevond hij zich aan de oever van de baai "Lion's Bay", aan de oever waarvan stenen leeuwen werden gevonden. De zuilengalerij die zich hier bevindt, leidde naar de tempel van Apollo van Delphi, de patroonheilige van schepen, havens en zeelieden. Dit heiligdom werd in de oudheid gesticht, maar heeft twee keer een wederopbouw ondergaan. Tijdens het Hellenistische tijdperk werd het gebouw gerestaureerd in de Dorische stijl en in de Romeinse periode werden de portieken van de tempel omgebouwd tot Korinthisch.
In Miletus zijn de beroemde Thermen van Faustina, gebouwd rond 150, goed bewaard gebleven. Ze waren opgedragen aan de extravagante echtgenote van Marcus Aurelius en waren een geschenk van de keizer aan de stad. De termen kopieerden als het ware de Romein, de voorloper van de Turkse baden (hamam). Hun centrale binnenplaats was omringd door Korinthische zuilen en het gymnasium was toegankelijk via het apoditerium, de uitkleedkamer waar de beelden van de Muzen stonden (ze bevinden zich nu in het Istanbul Museum). Het frigidarium van de baden was ook versierd met sculpturen die vroeger de fonteinen van het centrale zwembad waren. Een van hen vertegenwoordigde de lokale godheid Meander, en de andere was gemaakt in de vorm van een leeuwenkop.
Het meest onverwachte op het grondgebied van Milete is de bouw van de moskee, een voorbeeld van vroeg Turks-Ottomaanse architectuur, die toeristen verrukt met zijn bekwame steenhouwen. De moskee werd aan het begin van de 15e eeuw gebouwd door Emir Menteshe Ilyas-bey uit dankbaarheid voor zijn veilige terugkeer uit gevangenschap in Tamerlane. Dit kleine gebouw is versierd met marmeren platen en wordt bekroond met een sierlijke koepel. Het gebouw had één minaret, die tijdens de aardbeving van 1958 instortte. Vroeger was er een karavanserai en een madrasah in de tempel, maar nu zie je op de met gras begroeide binnenplaats alleen grafstenen die in wanorde staan en liggen.
Ook in Milete kun je de resterende helft van de ooit enorme fontein zien, de gedeeltelijk gerestaureerde Ionische portiek, de noordelijke Agora (marktplein). Ten westen ervan liggen de ruïnes van de tempel van Serapia, die dateert uit de 3e eeuw.
De meeste overige gebouwen uit de Helleense en Romeinse tijd zijn verborgen achter dicht struikgewas van doornstruiken of ondergronds. De beste tijd om Miletus te bezoeken is in de lente, wanneer vers groen en bloemen de ruïnes omringen. Een interessant feit is dat de naam van de Milesiërs onder de Ouden een spreekwoord werd en werd gebruikt om gelukkige en succesvolle mensen aan te duiden, om zo te zeggen, 'schatten van geluk'.
