Beschrijving van de attractie
Het eerste gebouw van de kerk van de Dormition of the Most Holy Theotokos, behorend tot het Solovetsky-klooster, werd gebouwd in de 15e eeuw onder de monnik Zosima. Alvorens de nieuw gebouwde kerk in te wijden, wijdde Zosima de kloosterkathedraal in de naam van de Verlosser, en daarom besloot hij de kerk te wijden in de naam van de Allerzuiverste Moeder van God, namelijk ter ere van het heilige feest van de Assumptie. Deze feestdag heeft een zeer diepe betekenis, hoewel de Dormition of the Theotokos altijd niet als een trieste gebeurtenis is gezien, maar als een echte vervulling van paasvreugde. Volgens de leer van de Orthodoxe Kerk stierf de Moeder van God om voor altijd te leven, nog steeds de Moeder van Christus zijnde die de dood corrigeerde.
De Dormition van de Allerheiligste Theotokos, zou je kunnen zeggen, inspireerde hoop op redding, waar de Moeder van God zo vurig en hartstochtelijk om werd gevraagd. Het Russische volk hield er altijd van om precies de Assumptiekerken op te richten ter ere van de Eeuwige Maagd. Een van de beroemde en gerespecteerde tempels van de Assumptie was de kerk van het Kirillo-Belozersky-klooster, van waaruit de eerste eenzame kluizenaar, de monnik Saint Savvaty, aan Solovki werd geopenbaard. Bovendien was de belangrijkste kathedraal van de Russisch-orthodoxe kerk in de hoofdstad van Rusland gewijd aan deze heilige feestdag.
In 1538 brandde de Solovetsky-kerk van de Assumptie volledig af en liet alleen as achter.
Fondsen voor de bouw van een stenen kerk op Solovki werden letterlijk 'door de hele wereld' verzameld. Talloze donaties werden gebracht door mensen uit nabijgelegen volosts, maar ook door kooplieden, ambachtslieden, Kozakken en militairen. Daarnaast hebben de monniken zelf en de abt een grote bijdrage geleverd aan het proces van de bouw van de kerk. Zodra het benodigde geldbedrag was verzameld, rees de vraag over het kiezen van de locatie van de tempel, maar de insulaire positie van het klooster veroorzaakte veel problemen. IJzer, hout, kalk, tin en glas werden met grote problemen en gevaren op het eiland afgeleverd, terwijl het voor de productie van bakstenen nodig was om op Solovki klei te zoeken en het werk van een steenfabriek uit te voeren.
Hegumen Philip nodigde architecten uit Novgorod uit om te werken, onder wiens leiding het plan in 1552-1557 werd uitgevoerd. Het kerkgebouw was vrij groot en erg complex gebouwd. In het binnenste deel van de tempel waren dikke muren en steile smalle trappen die naar de bovenste verdiepingen leidden - zij waren het die herinnerden aan het poëtische en oude beeld van de zogenaamde monastieke daad.
Op de tweede verdieping van het tempelgebouw bevindt zich de Hemelvaartkerk zelf, evenals verschillende kamers met één pilaar - een kleine Kelarskaya en een grote refterkamer, op de eerste verdieping waaronder verschillende kelders en magazijnen waren, evenals een bakkerij.
De derde, laatste verdieping werd opgetrokken net boven de kerk, waarop abt Filips besloot een klein zijaltaar te plaatsen, gewijd in de naam van Johannes de Doper, de hemelse beschermheilige van Ivan de Verschrikkelijke. Aanvankelijk was het Johannes de Doper zijaltaar het enige, na een tijdje, namelijk in 1605, werd ernaast een ander zijaltaar geïnstalleerd, ingewijd in de naam van Dmitry Thessaloniki. In 1859 verscheen een derde kapel in de Maria-Hemelvaartkerk. In de kamer onder de refter werd het altaar ingewijd in de naam van de Geboorte van Christus van de Maagd, namelijk in de heldere herinnering aan het wonder dat gebeurde in het oude bakkerijgebouw van hout. Volgens de kerkelijke traditie verscheen het beeld van de Heilige Maagd aan de heilige Filippus, daarom kreeg het beeld op de plaats van aankoop de naam "Zapechny".
De muren van de refterzaal herinneren nog steeds alle Montenegrijnen die vanaf het midden van de 16e eeuw tot het begin van de 20e eeuw naar dit klooster zijn opgeklommen. Te oordelen naar de architecturale decoratie van de refterkamer, lijkt het een voortzetting van de Maria-Hemelvaartkerk, wat haar belangrijke doel bewijst. De ruimte van de refterruimte wordt als licht gepresenteerd, bovendien wordt deze van alle kanten omlijnd door de grootte van raamopeningen en gewelven met bijbehorende lijnen, daarom ervaart de persoon die hier is een ongelooflijke innerlijke opleving en een gevoel van spiritueel vreugde.
Tegenwoordig is de Hemelvaartkerk actief en worden er allerlei soorten diensten uitgevoerd.
