Beschrijving van de attractie
Su Nuraxi, ook bekend als Su Nuraxi di Barumini, is het grootste Nuraghische monument op Sardinië, gelegen nabij de stad Barumini en staat sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. In het Sardijnse dialect betekent "su nuraksi" eenvoudig "nurag" - een soort megalithische toren die al sinds het einde van het 2e millennium voor Christus op het hele eiland voorkomt.
Het belangrijkste element van het complex is een drie verdiepingen tellende Nuraghe-toren, 18,6 meter hoog, gebouwd uit basaltblokken tussen de 17e en 13e eeuw voor Christus. In de bronstijd werden er nog vier torens omheen gebouwd, verbonden door een stenen muur met een platform helemaal bovenaan (dat tot op de dag van vandaag niet bewaard is gebleven). Alle torens keken uit op een binnenplaats met een waterput.
Wetenschappers zijn het er niet mee eens dat nuragi alleen voor militaire doeleinden werden gebruikt: men gelooft dat deze megalithische bouwwerken zouden kunnen dienen als een fort, een toevluchtsoord, een soort parlement - een plaats waar gemeenschappelijke beslissingen werden genomen, en zelfs een tempel waarin het hoofd van de nederzetting woonde.
In de buurt van de centrale toren van Su Nuraxi in het midden van de 20e eeuw vond de archeoloog Giovanni Lilliu de ruïnes van een versterkte nederzetting van ongeveer 50 huizen, die waren gebouwd van massieve rotsblokken met droog metselwerk en een kegelvormig houten dak hadden. Aanvankelijk waren deze huizen éénkamer, maar later werd de binnenruimte opgedeeld in sectoren. Onder de gevonden structuren is een van de belangrijkste een hut, bedoeld voor bijeenkomsten van lokale bewoners, waarin symbolen van aanbidding van een bepaalde godheid werden gevonden.
In de 7e eeuw voor Christus. de centrale toren raakte in verval en vervolgens, in het tijdperk van de overheersing van de Carthagers, werd hij hersteld en onder de Romeinen werd hij weer verlaten. Pas in 1950 begonnen grootschalige archeologische opgravingen onder leiding van Giovanni Lilliu, die zeven jaar duurden. Het was toen dat huishoudelijke gebruiksvoorwerpen, wapens, schalen en verschillende decoraties werden ontdekt. In 1997 erkende UNESCO het belang van Su Nuraksi door het op de werelderfgoedlijst te plaatsen. Bovendien speelt de site een sleutelrol in de studie van de geschiedenis van de Sardijnse beschaving, aangezien de vondsten die hier werden gedaan de basis vormden van de chronologie van de prehistorische periode van Sardinië.
