De meest afgelegen, gevaarlijkste en meest regenachtige plek op aarde is al lang geïdentificeerd, vastgelegd op kaarten en meer dan eens gefotografeerd door rusteloze reizigers. Herhaal hun prestatie, daag jezelf uit en reis naar 4 van de meest oncomfortabele plekken op aarde.
We merken meteen op: een regio die een toerist vreemd, ongemakkelijk en verschrikkelijk vindt, kan inheems, goed ontwikkeld en vertrouwd blijken te zijn voor een lokale bewoner. Het is dus bekend over steden waar het vaak regent. Dit zijn bijvoorbeeld Londen, Riga, Lvov, St. Petersburg en anderen. We zien echter geen massale uittocht van mensen uit deze steden. Bovendien is regen een soort visitekaartje en zelfs een herkenningspunt van deze nederzettingen.
Over de beoordeling van oncomfortabele plaatsen gesproken, we noemen best wel interessante toeristische punten waar je naartoe kunt gaan, als de gelegenheid zich voordoet. Maar het is niet de moeite waard om daar lang te blijven.
Mavsinram, India
Het bergstadje Mavsinram in het noordoosten van India draagt terecht de titel van de meest regenachtige plek op aarde. Het regenseizoen begint hier in juli en duurt tot oktober. Deze periode is goed voor 75% van de jaarlijkse neerslag.
De lucht tijdens deze 3 maanden is gevuld met vocht. Als de buien stoppen, daalt er een vochtige mist over het dorp. Ondanks dit sombere weer wonen hier mensen. Ze houden zich aan bepaalde regels:
- niemand stopt met werken op het land tijdens het regenseizoen;
- om je handen vrij te maken voor een schoffel of ander gereedschap, wordt een "knup" op het hoofd gezet - een bamboe-apparaat dat vanaf de zijkant op een halve kano lijkt;
- de lokale bevolking weigert ook geen paraplu's - ze lopen ermee door de straten.
Er zijn genoeg activiteiten voor de bewoners tijdens de moessonperiode: ofwel moet je de weg schoonmaken, die bedolven is onder een stroom modder en stenen die uit de nabijgelegen bergen zijn neergedaald, dan moet je een brug weven van rubberwortels die zijn uitgegroeid in de hevige regen, dan is het raadzaam om goederen op je schouders af te leveren bij lokale winkels, dan is het tijd om geiten te redden die vlak voor onze ogen onder water staan.
Dieren zijn gewend tijdelijke onderkomens te vinden, bijvoorbeeld bushaltes onder schuren, maar het waterpeil kan tot een kritiek punt stijgen - waardoor menselijk ingrijpen noodzakelijk is.
Baffin's Land, Canada
De plaats aan de rand van de aarde - het enorme koude eiland Baffin's Land, eigendom van Canada - staat bekend om de steilste rots op aarde. Dit is Mount Tor in het natuurreservaat Ayuittuk in de poolcirkel.
Aan de westkant zakt Tor Peak af op 1250 meter hoogte. Bovendien is de helling niet steil, maar ligt deze onder een hoek van 105 graden. En deze helling maakt Mount Thor immens populair bij tal van extreme klimmers die denken dat ze de klim zeker aankunnen.
Thor bleef onoverwonnen tot 1985. De steile helling werd de hele tijd bestormd, maar slechts een groep bijzonder koppige Amerikanen slaagde erin om naar de top te klimmen, die meer dan een maand op de beklimming doorbracht.
Nu komen niet alleen klimmers naar de berg, maar ook parachutesprongen.
Tristan da Cunha-archipel, VK
Door Baffin's Land het einde van de wereld te noemen, overdrijven we een beetje. In feite is het einde van de wereld de Tristan da Cunha-archipel, die wordt beschouwd als de meest afgelegen hoek van de beschaving op aarde.
De eilanden Tristan da Cunha gaan verloren in de Atlantische Oceaan - en dit is geen stijlfiguur. Het dichtstbijzijnde eiland Sint-Helena ligt op een afstand van 2100 km. Om vanuit Tristana da Cunha naar de Afrikaanse kust te komen, moet je 2.800 km afleggen. Zuid-Amerika ligt over het algemeen op 3300 km afstand.
Een eilandengroep in de Atlantische Oceaan is vernoemd naar zijn ontdekker, de Portugees Tristan da Cunha. De ontdekking van nieuwe stukken land vond plaats in 1506, en toen keek gedurende 2 eeuwen helemaal niemand hier.
Pas in de 18e eeuw verschenen hier de eerste Britse kolonisten. Nu wonen op het hoofdeiland van de archipel in de stad Edinburgh, de Seven Seas, 270 mensen permanent, die groenten en vis verbouwen. Soms - niet meer dan één keer per jaar - komen een postbode, een tandarts en een oogarts bij hen langs.
Er zijn wetenschappers die vogels spotten op het eiland. Soms komen hier toeristen, moe van de drukte van de omringende wereld.
Meer van Maracaibo, Venezuela
Lake Maracaibo, het grootste van Zuid-Amerika, voedt vele waterwegen, waaronder de Catatumbo-rivier. Een echt hemels spektakel ontvouwt zich het hele jaar door over de monding van deze rivier - hier flitst de bliksem 260 dagen per jaar en komt er een onweersbui aan. De meest "vruchtbare" maanden met bliksem zijn mei en oktober.
Het is gevaarlijk om in dit gebied te zijn tijdens een onweersbui - het kan door de bliksem worden getroffen. Wetenschappers hebben berekend dat 1 vierkante meter. km zijn er tot 250 blikseminslagen per jaar. Er waren gevallen waarin in 1 minuut de lucht 25-30 keer werd verlicht door bliksemflitsen.
Het onweer aan de monding van de Catatumbo 's nachts ziet er bijzonder spectaculair uit. In het verleden navigeerden kapiteins van schepen in het donker door dit natuurlijke fenomeen en noemden het de 'vuurtoren van Maracaibo'.
