Napels is de grootste en misschien wel de meest kleurrijke stad van Zuid-Italië. De uiterst gunstige geografische ligging van deze stad werd de reden voor de actieve belangstelling ervan onder talrijke indringers. Aanvankelijk was het een Griekse nederzetting, maar het werd veroverd door de Romeinen en in 327 voor Christus werd het de favoriete residentie van de keizers, evenals de meest prominente figuren van het Romeinse rijk. In de 7e eeuw werd Napels een deel van het Byzantijnse hertogdom, en zelfs later - Normandisch Sicilië. Na enkele eeuwen veranderde Napels over het algemeen in de hoofdstad van het koninkrijk. In de toekomst ging de stad echter meer dan eens van hand tot hand en pas aan het einde van de 19e eeuw kreeg ze eindelijk vorm en kreeg ze haar moderne uitstraling. Het oude wapen van Napels kan echter iedereen vertellen over de rijke geschiedenis van deze regio.
Geschiedenis van het wapen
Wat betreft de geschiedenis van de creatie van het wapen, sommige van zijn momenten veroorzaken zelfs vandaag nog meningsverschillen onder historici. Volgens één versie geven de kleuren die voor de decoratie werden gebruikt aan dat het wapen zijn definitieve vorm aannam in de tijd van keizer Constantijn. Anderen geloven dat dit enkele eeuwen later gebeurde. Er zijn ook mensen die de oude geschiedenis van het wapen van Napels als fictie beschouwen en het uiterlijk ervan niet eerder dan de 18e eeuw dateren.
Het is merkwaardig dat elke nieuwe regering het uiterlijk van het wapen niet radicaal heeft veranderd. In plaats daarvan was het versierd met verschillende extra elementen die een verwijzing bevatten naar het bestaande regime. Tijdens de opstand van Mazaniello in 1647 was het schild bijvoorbeeld versierd met de letter "P" in het midden, die de heerschappij van het volk symboliseerde, en onder het fascistische regime nam de "fascistische schoof" een prominente plaats in. Maar uiteindelijk kreeg het wapen toch zijn oorspronkelijke uiterlijk terug.
Beschrijving
De basis van het wapen van Napels is een heraldisch schild, waarvan het veld in twee gelijke delen is verdeeld. Het bovenste deel is goudkleurig, het onderste is rood. De gehele compositie wordt bekroond met een muurkroon met vijf torens. Hoewel het in feite niet iets unieks is en tot de klassiekers van de Europese heraldiek behoort. Dezelfde traditie om wapenschilden met muurkronen te versieren, gaat volgens historici terug tot de Romeinse tijd.
De gouden kleur op het wapen is een symbool van leven, welvaart en zonne-energie, en rood symboliseert op zijn beurt moed, kracht, eenheid en kracht. Het hele wapenveld is omgeven door een krans van twee takken (eik en laurier) - een symbool van vrede, standvastigheid en overwinning.
