- Tarief en waar tickets te kopen
- Metrolijnen
- Werkuren
- Geschiedenis
- Eigenaardigheden
De metro van elke grote stad heeft zijn eigen karakteristieke kenmerken. Soms kan dit transportsysteem heel anders zijn dan wat we vroeger de metro noemden. Soms combineert het meerdere soorten transportsystemen tegelijk. Een voorbeeld van een dergelijke combinatie is de metro van Frankfurt am Main (die vaak ook gewoon Frankfurt wordt genoemd). In deze stad bestaat de metro uit metrolijnen en metrotramlijnen ("ondergrondse tram"), verbonden in één netwerk.
De makers van dit nogal ongebruikelijke transportsysteem streefden er niet naar om iets origineels te doen, ze wilden gewoon de transportproblemen van de stad oplossen. En dat is gelukt. De metro van Frankfurt voldoet volledig aan de behoeften van een grote stad, het is een van de handigste vervoerswijzen in de stad. Voor reizigers die de stad willen verkennen en al haar toeristische attracties willen bezoeken, is er geen betere manier om dit te doen dan door een metrokaartje te kopen. De lijnen stellen je niet alleen in staat om snel van bijna elke buitenwijk van de stad naar het centrum te komen (en vice versa), maar maken het ook mogelijk om nabijgelegen steden te bezoeken: de metro verbindt ze met Frankfurt.
Tarief en waar tickets te kopen
Het systeem van tarieven voor vervoer in Frankfurt (inclusief de metro) lijkt in eerste instantie voor veel toeristen erg ingewikkeld. Er zijn ongeveer veertig verschillende soorten tickets en de stad is verdeeld in zeven transportzones. Zelfs het stadscentrum is verdeeld in verschillende van dergelijke zones (dat wil zeggen, het is geen enkele zone). De prijs van een ticket hangt van veel factoren af: het maakt uit naar welk station je gaat, waar je reis begint, welke route je kiest, of je overstapt, of je alleen reist … Het is echt moeilijk om dit allemaal te begrijpen, hoewel degenen die gewend zijn aan deze systeemtarieven, vinden het heel eenvoudig en handig. De toerist hoeft zich echter niet in alle subtiliteiten van dit systeem te verdiepen. Het is voldoende om te weten dat er verschillende basistypen tickets zijn, evenals hoe ze te gebruiken en wat hun kosten zijn.
Hier zijn bijvoorbeeld verschillende soorten reisdocumenten die nuttig kunnen zijn voor een toerist:
- een ticket voor één reis (waarvan het begin- en eindpunt in de centrale zone liggen);
- ticket voor korte reis;
- een dagkaart voor één persoon;
- een dagkaart voor een groep passagiers;
- weekkaart;
- een kaartje voor een maand.
Een enkele reis kost net geen drie euro als het vertrekpunt en de bestemming van deze reis zich in de centrale vervoerszone bevinden. Een short trip pass (maximaal twee kilometer) kost iets minder dan twee euro. Een dagkaart (per passagier) is te koop voor ongeveer zeven euro. Dezelfde reiskaart voor een groep mensen kost ongeveer elf euro. Opgemerkt moet worden dat er niet meer dan vijf personen in een groep mogen zijn.
Een weekkaart kost ongeveer vijfentwintig euro. De prijs van een maandpas is ongeveer vijfentachtig euro. Er is ook een eenjarige pas die bijna negenhonderd euro kost, maar voor toeristen is er meestal geen reden om dit kaartje te kopen, aangezien hun verblijf in de stad meestal beperkt is tot kortere periodes.
Metropassen kunnen ook worden gebruikt voor andere vormen van vervoer in Frankfurt. Vergeet niet om ze te composteren, anders moet u een boete betalen. Ze nemen het ook van freeriders. Er zijn geen tourniquets in de metro, maar er werken wel controllers in.
Passen kun je, net als in andere steden van de wereld, kopen aan de loketten of automaten. Deze laatste worden meestal geïnstalleerd in de metro, maar ook bij alle grote haltes van het openbaar vervoer en treinstations. Er zijn twee soorten automaten: nieuw (met touchscreens) en oud (analoog). Je kunt ze allemaal kiezen. Je kunt de pas ook kopen met je smartphone, maar dan moet je wel eerst de juiste software downloaden.
Metrolijnen
Het metrosysteem van Frankfurt heeft momenteel negen lijnen. Vier daarvan zijn metrotramlijnen (of "ondergrondse tram", zoals het soms wordt genoemd). De andere vijf lijnen zijn een echte, klassieke metro.
De totale lengte van de sporen is ongeveer vijfenzestig kilometer. Van de zesentachtig operationele stations zijn er slechts zevenentwintig ondergronds (dat is minder dan een derde van het totaal).
Alle takken zijn verdeeld in vier groepen, op het diagram aangegeven met de eerste vier letters van het Latijnse alfabet. De takken sluiten aan op de lijnen van hun groep in de ondergrondse delen van het transportsysteem in het stadscentrum, van daaruit leiden alle takken naar de stadsrand. Sommige lijnen verbinden de stad zelfs met nabijgelegen steden. Intercity-delen van het vervoerssysteem zijn landgebonden.
De aftakkingen van dat deel van de metro, dat in feite een "ondergrondse tram" is, lopen in feite in veel delen langs stadsstraten (aan de oppervlakte, niet ondergronds). Er zijn zelfs twee stations zo geplaatst dat reizigers de auto's direct op de rijbaan verlaten waarop auto's rijden.
In de metro van Frankfurt worden zowel metrowagons als conventionele tramwagons gebruikt. Bovendien zijn metrowagons niet alleen te zien op de lijnen van de "metro", maar ook op sommige takken van de metrotram (waar ze samen met tramwagons worden gebruikt). De spoorbreedte is standaard voor Europese spoorwegen.
Het dagelijkse passagiersverkeer is ongeveer drie en een half duizend mensen. Het vervoerssysteem vervoert ongeveer honderdtwintig miljoen passagiers per jaar.
Werkuren
De metro gaat redelijk vroeg open, om half zes 's ochtends. Passagiers kunnen tot ongeveer middernacht gebruik maken van de diensten. Het rij-interval is meestal ongeveer vijf minuten. Tijdens de piekuren wordt het teruggebracht tot twee en een halve minuut.
Geschiedenis
De eerste metrostations werden eind jaren zestig geopend. Het was geen "ondergrondse tram" (zo bleek later), maar een metro. Later werden de takken voltooid en verlengd. Sommige stations zijn pas een paar jaar geleden (in de 21e eeuw) in gebruik genomen.
De metro (als onderdeel van de metro van Frankfurt) ontving zijn eerste passagiers in het midden van de jaren 70 van de twintigste eeuw - de opening van die secties die nu zijn opgenomen in Groep B (een van de vier groepen waarin alle lijnen van de metro van Frankfurt zijn opgenomen) verdeeld) … De takken van de groep "C", die ook verschillende lijnen van de "ondergrondse tram" verenigt, werden aan het einde van de 20e eeuw (in de jaren 80 en 90) geopend.
Eigenaardigheden
Treindeuren gaan niet automatisch open, maar na het indrukken van een van de knoppen rechts en links van de deuren. Laten we benadrukken dat deze knoppen niet op de deuren zitten (zoals bijvoorbeeld op de MCC), maar ernaast. De afwijzing van het automatische deuropeningssysteem maakt het mogelijk om energie te besparen, daarom worden in veel metrosystemen van de wereld de deuren pas geopend nadat de passagier op een speciale knop heeft gedrukt.
Sommige stations hebben een nogal ongebruikelijk ontwerp. Zo is de ingang van een van de stations gebouwd in de vorm van een tram, die van ergens in de ingewanden van de aarde zijn weg naar de oppervlakte baant of juist probeert in te breken in de diepten van de aarde.
Link naar de officiële website: www.vgf-ffm.de
Metrostation Frankfurt am Main
