Beschrijving van de attractie
De Tempel van Vriendschap is het allereerste werk van Charles Cameron in Pavlovsky Park. Toen de architect nadacht over het plan voor het park, had hij de locatie voor dit bouwwerk al bepaald. Het archief van het Pavlovsk Palace Museum bevat het project van de Tempel van Vriendschap. Het beschikt over een sectie, 2 gevelopties, een door Charles Cameron ondertekend plan en werktekeningen. We zijn er ook in geslaagd om de schatting voor de bouwwerkzaamheden te bewaren, opgesteld door Grigory Pilnikov (architect, werkte onder Cameron). Begin juni 1780 werd de schatting goedgekeurd en al snel werd het paviljoen gelegd.
De Tempel van Vriendschap ziet eruit als een antieke tempelrotonde zonder ramen, met een blinde buitenmuur, met 1 eikenhouten deur, omgeven door een ring van 16 zuilen van de Grieks-Dorische orde.
De Tempel van Vriendschap is ontworpen door het jonge groothertogelijke paar als een wederkerig geschenk aan Catharina II voor de gronden die ze schonken. Het paviljoen was aan haar opgedragen. Boven de ingang besloten ze in gouden letters te schrijven: "Liefde, respect en toewijding van de eerste eigenaren van Pavlovsk wijdden deze tempel aan de schenker van dit stuk land." Maar de politiek was voorbestemd om in te grijpen. In de zomer van 1780 vond de eerste steen van de tempel plaats. De ceremonie werd bijgewoond door de Oostenrijkse keizer Joseph II. Na de plechtige gebeurtenis, na toezeggingen van vriendschap, was het lastig om de naam aan te geven aan wie de opdracht aanvankelijk was bedacht, zelfs als het de keizerin zelf was. Daarom pronkt boven de ingang van de Tempel van Vriendschap de inscriptie: "Liefde, respect en dankbaarheid toegewijd." En in het paviljoen zelf, met behulp van allegorieën en symbolen, was het mogelijk om te begrijpen aan wie het was opgedragen. Voor de oorlog verdween de inscriptie. In het museum zie je slechts één overgebleven letter "b".
In 1782 werd begonnen met de afwerking van het pand. Het werk werd begeleid door de architect Pilnikov. K. Mikhailov voerde het stukadoorswerk uit, het schilderen van het gebouw werd gedaan door de schilder I. Rudolph. Het lijstwerk in de vorm van een fries met dolfijnen, gebeeldhouwde rozen, kransen van druivenranken werd gegoten door de meester Bernasconi. Gebeeldhouwd meubilair: 16 bankjes, versierd met een fries van olijfkransen en mirtetakken, met poten in de vorm van fakkels van liefde, gemaakt door de beeldhouwer-snijder Karel de Grote.
De Tempel van Vriendschap is gevuld met allegorieën en symbolen. De buitenmuren zijn van bovenaf versierd met 16 stucmedaillons met sculpturale composities (modellen van J. D. Rachet, gieter Bernasconi). Er zijn 4 herhalende allegorische plots op hen: "Minerva-Victoria", "Presentatie van een akte van schenking aan de erfgenaam", "Generosity" en "Justice".
In een nis tegenover de ingang stond een marmeren beeld van de godin van de wijsheid Minerva, met gelaatstrekken die doen denken aan keizerin Catharina II. Het beeld was een verklaring aan wie de Tempel van Vriendschap was gewijd. In 1792 werd het vervangen door een gipsen beeld van de keizerin in de vorm van Cybele-Ceres (het werk van J. D. Rachet).
De Tempel van Vriendschap heeft blinde muren, geen ramen. Licht drong door een rond glazen gat in het midden van de koepel. Uit angst dat het hier donker zou zijn, bestelde Cameron een speciaal vergrootglas uit Engeland. In de zomer is het paviljoen altijd licht. De muren van het rotondepaviljoen zijn opgetrokken uit bakstenen en gepleisterd. Eerst waren ze lichtgrijs of zelfs wit. Later werden ze geel geverfd.
Ongetwijfeld is de Tempel van Vriendschap een van de beste architecturale structuren van het Pavlovsky Park-ensemble. Charles Cameron koos een ideale plek voor hem uit, aan de oevers van de rivier de Slavyanka. Het paviljoen is vanuit verschillende gezichtspunten te bewonderen: het gaat gedeeltelijk of geheel open. Van ver lijkt het klein en luchtig, van dichtbij - monumentaal. Het is dan ook geen toeval dat er in het park een observatiedek is gebouwd. Voor de kijker opende zich een prachtige foto, waarin de hoofdpersoon de Tempel van Vriendschap was. Esdoorns en eiken, treurwilgen en sparren geplant rond het paviljoen werden een natuurlijke achtergrond voor het paviljoen. Op verschillende tijdstippen van het jaar benadrukken de verschillende kleuren van hun kronen op ideale wijze de schoonheid van deze architecturale structuur.
