Beschrijving van de attractie
De Silvian Gate is een van de meest opmerkelijke gebouwen in het Palace Park. Het onderscheidt zich door structurele helderheid, poëzie en evenwicht. De constructie van de poort dateert uit 1792-1794. De auteur van de Silvianpoort is de architect V. Brenna, de constructie van de poort werd uitgevoerd onder leiding van K. Plastinin.
De Sylvian Gate is als een uitnodiging voor Sylvia. Brenna werkte aan het project van de Sylvian Gate en ging er waarschijnlijk van uit dat dit geen ceremoniële triomfstructuur is, in tegenstelling tot de Berk, de Admiraliteitspoort of het Maskerportaal, maar de poort die de toegang tot de mysterieuze diepten van het bos opent. Sylvia. Op basis van deze overwegingen koos de architect de compositie, schaal, interpretatie van de sculpturale en architecturale decoratie.
In deze poort wordt de bekende klassieke constructie toegepast, waarbij de pylonen de doorgangsboog flankeren met een mascaron sluitsteen en een lage archivolt. De masten zijn met elkaar verbonden door een glad hoofdgestel; daarboven loopt een geprofileerde kroonlijst. Een driehoekig fronton met een geprofileerd frame versterkt de compositie. Maar nadat hij het klassieke compositieschema had gekozen, introduceerde Brenna zijn eigen details en nuances in deze structuur, die de originaliteit ervan bepaalden.
De Silvian Gate heeft geen fries en een speciale architraaf. Het fronton lijkt in dit opzicht van bovenaf te zijn opgezet, wat de poort massief en gedrongen maakt. De breedte van de poort is 7, 3 m, de hoogte tot de top van het fronton is 7, 6 m. Deze beeldverhouding, die praktisch overeenkomt met een vierkant, wekt de indruk van evenwicht en kracht.
De veralgemening van de architecturale vormen van de Sylvian Gate komt overeen met de fijn afgestelde details van het decoratieve en compositorische ontwerp. De voorzijde van de pylonen, beginnend bij de basis, onderscheidt zich door een breed frame van rechte lijnen. Het bovenste deel van de boog, dat overeenkomt met de inkepingen op de hoeken van de pylonen, wordt begrensd door een dubbel geprofileerde plaat, waarvan de uiteinden, als borstels, naar beneden hangen aan de zijkanten van de boogoverspanning. Door deze artistieke techniek lijkt de Silvische Poort op de lijst van een schilderij waarop een landschap is vastgelegd. Deze indruk wordt nog versterkt als je vanaf de kant van het Paleispark naar de poort kijkt, want van hieruit zie je een koperen plaquette, die in het timpaan van het fronton is gemonteerd. Het opschrift "Sylvia" is erop gegraveerd, wat van een afstand lijkt op een inscriptie met een naam op het frame van de foto.
De poort is versierd met een masker met hoog reliëf dat de mythologische bosbewoner Sylvanas voorstelt. Het is zowel de sluitsteen die het middelste deel van de archivoltbocht markeert als het symbool van het Gatchina-paleispark. Met buitengewone vaardigheid en gevoel voor materiaal reproduceerde de meester een breed, brutaal gezicht met een laag voorhoofd, waarover dik haar in zware krullen hangt, vreemd uit elkaar geplaatste ogen, strak samengedrukte lippen en een kleine krullende baard. Een onbekende beeldhouwer heeft dit decoratieve element in levende beelden en spiritualiteit verwerkt. De uitdrukking van dit mysterieuze gezicht van de bosbewoner is ook verrassend - afstandelijk en geconcentreerd. Een vaste blik die als het ware door tijd en ruimte kijkt. De Gatchina Forest Spirit Silvan is een van de onnavolgbare decoratieve sculpturen in de buitenwijken van St. Petersburg.
De architectuur van de Silvische Poort is in perfecte harmonie met de stenen muur van het park, gebouwd uit rechthoekige blokken en aangevuld met een plaat die uitsteekt als een kroonlijst. Net als in andere structuren van het Gatchina-park, wordt de indruk ervan versterkt door de textuur van de Pudost-steen en het ritmische patroon van horizontale en verticale metselwerknaden.
De Sylvian Gate, die zich in het midden van een stenen muur bevindt, is zowel een "venster" als een sleutel tot de compositie: van daaruit openen de perspectieven van drie waaierverspreidende steegjes. De rechter leidt naar het Vogelhuis in de diepten van het park, de middelste leidt naar de boerderij, de linker leidt naar de Zwarte Poort.
