Beschrijving van de attractie
Het economische gebouw, of de kamers van de schatkist Prikaz, werd gebouwd in 1659 en was een gebouw van twee verdiepingen met een mezzanine, niet ver van de klokkentoren en aan de rechterkant van de hoofdingang. Het gebouw van het Economisch Korps is het eerste stenen bouwwerk in het bisschoppelijk huis en dateert uit de jaren 1650. Dit gebouw werd uiteindelijk voltooid in 1659.
De architectonische compositie van de kamers is gebaseerd op een eenvoudig schema, dat vooral typerend is voor houten volksarchitectuur: twee ruime kamers die door een doorgang zijn verbonden. De actieve invloed van houten constructies is voelbaar in de volumetrische constructie van het pand. De mezzanine is gemaakt van een bijzonder originele vorm, die zelden wordt gezien in oude Russische wijkgebouwen. Een pittoresk tintje aan het gebouw werd gegeven door de oorspronkelijk gebouwde veranda in het centrale deel van de façade "voor twee afdalingen", die naar de tweede verdieping leidde. De dikte van de muren van de benedenverdieping bereikte 1,75 meter, wat niet erg typerend is voor gebouwen uit die tijd vanwege de grote dikte en doet vermoedens rijzen over het vroegere uiterlijk van dit deel van het gebouw (17e eeuw). Over het algemeen kunnen we zeggen dat de architectuur van het economische gebouw sober en eenvoudig is, omdat het de weelderige en gedenkwaardige patronen mist die zo kenmerkend zijn voor gebouwen in Moskou uit deze periode. Eenvoudige kroonlijsten, gladde brede lamellen op de hoeken van het volume en twee gebogen openingen omlijst door een rol - dit alles vormt de belangrijkste decoratie van de gevels. Op de tweede verdieping zijn er grote ramen die de indruk wekken dat ze in de dikte van een zware massieve muur zijn gesneden en volledig verstoken zijn van platbands.
Het interieur van de Kazenny Prikaz heeft een verbazingwekkende expressiviteit met bewaard gebleven gesloten gewelven en gedenkwaardige strippen over deur- en raamopeningen. De kamers dienden niet alleen voor zakelijke doeleinden. Daarnaast werden er ceremoniële en feestelijke recepties gehouden, getuige de decoratieve sierschildering die aan het begin van de 18e eeuw in de lokalen van de Rechterkamer werd gemaakt. Sierschildering bestaat uit grote bloemen in kleurrijke bloempotten, het meest typerend voor volkskunst, evenals gestileerde kruiden, gemaakt op een vrij borstelende manier zonder voorafgaande degradatie. Prachtig uitgevoerde gebogen stelen met blauwgroene, roze en roodachtige bloemen en groene lange bladeren. Bloemscheuten, ingelijst in interessante eigenaardige platbands, zien er feestelijk uit. Het is deze manier van een beetje ruw schilderen, hoogstwaarschijnlijk uitgevoerd door lokale Vologda-meesters die werden opgeleid door passerende muurschilders. Het schilderij lijkt duidelijk op de rijkelijk versierde wereldlijke en kerkinterieurs van de 17e eeuw, die werden geschilderd door kruidkundigen-ornamentalisten.
Andere niet minder belangrijke details van de decoratie van de gebouwen van het economische gebouw kunnen worden beoordeeld op basis van de inventaris van 1663, die in detail beschrijft en niet alleen objecten, maar ook iconen van interieurdecoratie opsomt, bijvoorbeeld: "Geschilderd grasgordijn, ijzeren kachelbarrière, grote tafel, een traliewerkbank, een koperen wastafel met een hoes”. Wat betreft andere details van de interieurdecoratie, kunnen we hier de beschilderde meubels noemen, vergelijkbaar met die van de 17e eeuw, behorend tot het type "richelkasten". Het is een belangrijke architecturale structuur, die uit twee delen bestaat, en de gedraaide kolommen benadrukken de geprofileerde architraaf. De deuren zijn verrijkt met afbeeldingen van vogels en dieren, uitgedrukt in bruine tinten. De twee figuren van een man en een vrouw, afgebeeld op de binnendeuren en zo naïef en humoristisch uitgedrukt in het meubel, zien er bijzonder mooi uit.
De architectuur van de Kazenny Prikaz spreekt van de richtingen die aan het begin van de 17e eeuw zo wijdverbreid werden tijdens de bouw van een koor en kamers, en vooral aan de periferie van de Russische staat. Enerzijds komen ze tot uiting in de wens om het lijfeigenschap van het gebouw te benadrukken en anderzijds in de wens om zoveel mogelijk sierlijkheid en pracht aan het interieur toe te voegen.
