Beschrijving van de attractie
Het Nimble Rabbit Cabaret is gevestigd in een grappig huisje in Montmartre, roze met turquoise versiering. Hoe passen de zaal en het podium daar? En dat zijn ze niet. In feite is dit een krap, informeel café, boven houten tafels - lampen in lampenkappen met franjes, niemand danst kancan. Een pianist speelt, Parijse chansonniers zingen liedjes onder begeleiding van gitaar en accordeon - of oud, of Piaf, of drinken in koor met het publiek. Je kunt hier echter niet vanaf de straat komen, je moet van tevoren een tafel reserveren, want dit is niet zomaar een café, dit is de geschiedenis van Montmartre.
Aanvankelijk heette het dorpsrestaurant het Killers' Cabaret. In 1880 tekende cartoonist en chansonnier Andre Gilles, die in een cabaret zong, een nieuw bord voor hem. Daarop springt een peppy konijn, met een fles op zijn poot, uit een pollepel. Een speciale humor was in het woordspeling: lapin - "konijn", behendig - "agile", en samen kan het worden gelezen als lapin à Gill - "Gilles konijn".
Parijse bohemiens kwamen naar het cabaret: Picasso, Toulouse-Lautrec, Renoir, Verlaine, Apollinaire, Modigliani, Utrillo. Jonge, voor niemand nog onbekende bedelaarstalenten dronken wijn en maakten ruzie over de betekenis van kunst. De eigenaar van het etablissement Freda - bebaard, harig, erg aardig - hield van deze gekken en voedde ze vaak op krediet. De jongens praatten, Frede speelde gitaar, zijn vrouw Bertha kookte. De zaal rook naar tabak en eten. Iedereen was blij.
Ze hielden ervan om samen te drinken, samen te zingen, elkaar voor de gek te houden. Dus in 1910, op de jaarlijkse tentoonstelling van de Society of Independent Artists ("Salon of the Independent"), verscheen het schilderij "Sunset on the Adriatic" van Joachim Raphael Boronali. Het publiek besprak serieus de voor- en nadelen ervan. In feite is Sunset geschreven met de staart van een ezel die toebehoorde aan Freda. Na een stevig diner kwispelde Lolo de ezel met zijn staart, die de grappenmakers in verf doopten, en sloeg recht op een speciaal geplaatst canvas. Het resultaat was een foto die op de tentoonstelling op geen enkele manier verschilde van de echte die vlakbij hing. De kunstenaars gebruikten deze bijeenkomst om de prangende kwestie te bespreken - wat is een echte avant-garde in de kunst.
De tijd, plaats, sfeer waren uniek. Dit herhaalt zich niet. Maar mensen komen nu naar het Nimble Rabbit-cabaret om zich tenminste voor te stellen hoe het allemaal was.
