Beschrijving van de attractie
Het grootste nationale park van Tasmanië - Southwest - strekt zich uit over een oppervlakte van 618 duizend hectare, 93 km ten westen van Hobart. Het staat bekend om zijn moeilijk bereikbare, maar verrassend mooie, ongerepte wildernis. Het weer is hier ongelooflijk veranderlijk en vaak behoorlijk bar. In de afgelopen 25 duizend jaar waren de belangrijkste bewoners van deze plaatsen de weinige aboriginals van Tasmanië, en Europeanen verschenen hier slechts af en toe, wat de veiligheid van het gebied verzekerde. Slechts één weg loopt door het park - deze leidt naar de stad Stratgordon. De zuidelijke en westelijke delen van het park zijn absoluut ontoegankelijk voor vervoer over land - je kunt er alleen te voet, per boot of per vliegtuig komen. Een kleine landingsbaan voor vliegtuigen bevindt zich in het kleine dorpje Melaleuca in het zuidwesten van het park. Er zijn ook twee hutten voor toeristen.
De "kern" van dit beschermde gebied werd opgericht in 1955 en heette oorspronkelijk Lake Pedder National Park. In de daaropvolgende 35 jaar werd het park uitgebreid en hernoemd tot het in 1990 zijn huidige omvang bereikte.
Tegenwoordig heeft het park twee belangrijke wandelpaden: de Port Davie Trail, die ten zuiden van Lake Pedder begint, en de South Shore Trail, die vanaf Cockle Creek loopt. Beide zijn in de eerste plaats bedoeld voor ervaren wandelaars - ze hebben 10 tot 14 dagen nodig om te navigeren. Er zijn meer uitdagende routes, waaronder de East en West Arthur Range, Southwest Cape en Federation Peak.
Voor minder geoefende wandelaars zijn paden die meerdere uren reizen geschikt, bijvoorbeeld de weg naar het Eliza-plateau, dat een prachtig uitzicht biedt op de berg Ann en de meren in de vallei. U kunt ook de 8-uur durende trektocht maken naar Judd Glacial Lake, omgeven door steile kliffen. Toeristen zullen een echte ongerepte wereld zien: regenwouden, struikgewas van mirtebomen, luxueuze wilde bloemen en bessenstruiken. Tussen deze weelderige pracht zie je groene rosella's, honingzuigers, zwarte fluitvogels, beroemd om hun luide liedjes.
Er wordt gezegd dat hier, in het Southwest National Park, de beste visplekken van Tasmanië liggen. Bij Gordon en Pedder Lakes kun je proberen forel te vangen. Een andere populaire plek voor vissers is de Edgar Dam bij Scotts Peak.
