Beschrijving van de attractie
De kerk van Saint-Pierre-de-Montmartre pleit voor het recht om met Saint-Germain-des-Prés de oudste kerk van Parijs te worden genoemd. Het bevindt zich achter de gevel van de Sacre Coeur en lijkt voor de ogen van toeristen te verdwijnen in dit majestueuze baldakijn. En de kerk is erg interessant.
Het werd gebouwd als een kerk van de abdij van Montmartre - het werd gesticht in 1153 samen met haar zoon, koning Lodewijk VII, Adelaide van Savoye. Ze werd hier de eerste abdis, stierf een jaar later en werd hier begraven. Een uitzonderlijk fenomeen - Adelaide van Savoye was een koningin, "volgens status" zou haar as in Saint-Denis rusten.
Het klooster had een niet benijdenswaardig lot. In 1590 belegerde Hendrik VI Parijs en bezette de heuvel van Montmartre. Toen hij het beleg ophief, vertrokken bijna alle nonnen met een detachement Hugenoten. In 1790 verwoestten de revolutionairen het klooster, de zesenveertigste abdis Louise de Montmorency-Laval werd enkele dagen voor Thermidor onder de guillotine gestuurd, wat een einde maakte aan de terreur van de Jacobijnen.
Van het hele klooster is alleen de kerk bewaard gebleven. De tijd dat de grote Marc-Antoine Charpentier speciaal voor Saint-Pierre-de-Montmartre heilige muziek schreef, is voorbij. De revolutionairen ontheiligden de kerk door hier een Temple of Mind te bouwen. Toen was hier enige tijd een magazijn gevestigd.
In 1794 werd een optische telegraaf van het systeem van de gebroeders Chappe geïnstalleerd op de toren van de kerk, een van de hoogste punten van Parijs. Het was dit station dat het bericht ontving over de nederlaag van Napoleon bij Waterloo.
Pas in 1908 werden de heilige missen in de kerk hervat. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stierven de oude glas-in-loodramen en in 1953 werden ze vervangen door neogotische glas-in-loodramen door glasblazer en ontwerper Maurice Max-Ingran. Er wordt aangenomen dat de marmeren zuilen in de kerk dateren uit de late oudheid, toen op deze plek een aan Mars gewijde tempel stond. Heel mooi zijn de bronzen poorten van de kerk van de Italiaan Tommaso Gismondi, die alle revoluties en oorlogen heeft overleefd. De hoofdpoort toont scènes uit het leven van de apostel Petrus, de hemelse beschermheilige van de tempel - van zijn roeping door Jezus tot de kruisiging in Rome.
Grenzend aan de kerk is de kleinste verlaten begraafplaats in Parijs, Calvère ("de begraafplaats van de kruisiging" - een kruisbeeld werd in 1833 achter de kerk opgericht). Voor bezoekers gaat de begraafplaats één keer per jaar open, op 1 november Allerheiligen. De prachtige bronzen Poort der Wederopstanding van Tommaso Gismondi leidt hierheen.
