De geschiedenis van de totstandkoming van de overeenkomst, die tegenwoordig over de hele wereld bekend staat als het Akkoord van Schengen, begon in 1985. Vervolgens kwamen vertegenwoordigers van vijf Europese staten bijeen in de buurt van het Luxemburgse dorp Schengen om een overeenkomst te ondertekenen over de vereenvoudiging van de paspoort- en visumcontrole. Door de gemaakte afspraken werden de grenzen tussen België, Duitsland, Luxemburg, Nederland en Frankrijk veel transparanter en werden de binnengrensformaliteiten geminimaliseerd. Een paar jaar later werd het niet meer nodig om een paspoort te overleggen in het kader van het bestaan van de gecreëerde Schengenzone, en daarna voegden andere deelnemers zich bij de lijst van staten die het project steunden. Tegenwoordig verenigt het concept van "Schengenlanden" 26 staten die het idee hebben gesteund om een gebied van vrij verkeer te vormen. Om een van hen te bezoeken, hebt u een visum nodig, een Schengenvisum genaamd. Het zal bij binnenkomst in het Schengengebied aan de buitengrens moeten worden getoond. Er is geen grenscontrole bij het overschrijden van grenzen binnen het Schengengebied.
Schengenlanden
De alfabetische lijst van landen die een Schengenvisum nodig hebben om hun grondgebied binnen te komen, omvat:
- Oostenrijk
- België
- Hongarije
- Duitsland
- Griekenland
- Denemarken
- IJsland
- Spanje
- Italië
- Letland
- Litouwen
- Liechtenstein
- Luxemburg
- Malta
- Nederland
- Noorwegen
- Polen
- Portugal
- Slowakije
- Slovenië
- Finland
- Frankrijk
- Zwitserland
- Zweden
- Tsjechië
- Estland
De lijst met landen in het Schengengebied kan binnenkort worden aangevuld met meerdere leden. Bulgarije, de Republiek Cyprus, Roemenië en Kroatië zijn op weg naar het lidmaatschap.
Alvorens de regels van het Schengenakkoord volledig op zijn eigen grondgebied in te voeren, moet het nieuwe toetredende land een gereedheidsbeoordeling krijgen. Er zijn vier gebieden die zorgvuldig worden onderzocht door EU-experts: luchtgrenzen, het systeem voor de afgifte van inreisvisa voor buitenlanders, politiesamenwerking tussen de zonelidstaten en de bescherming van persoonsgegevens.
Vakbonden en organisaties van de Oude Wereld
In Europa zijn er verschillende verenigingen waarin staten gemeenschappelijke wetten, doelen, doelstellingen en beleid hebben. Zo komt de lijst van landen die tot het Schengengebied behoren niet helemaal overeen met de lijst van staten die lid zijn van de Europese Unie. En de grenzen van het eurogebied zijn niet identiek aan de grenzen waarbinnen u zich kunt verplaatsen, met een Schengenvisum in uw paspoort.
Als u van plan bent op een toeristische reis in Europa te gaan, vergeet dan niet dat:
- Om naar het VK te reizen, moet u een apart visum openen en Britse ponden als valuta kopen.
- Zwitserland staat toegang toe met een Schengenvisum, maar euro's worden niet geaccepteerd voor betaling in winkels en restaurants in Zwitserse steden. Het land gebruikt zijn eigen munteenheid, de Zwitserse frank.
- Ierland staat niet op de lijst van landen van het Schengenakkoord, maar ze gebruiken de euro als munteenheid.
- Om naar Denemarken te reizen, is een Schengenvisum voldoende voor u, maar u kunt geen euro's betalen in Kopenhagen en andere steden van het koninkrijk. Bereid Deense kronen van tevoren voor.
- Noorwegen accepteert ook graag een reiziger met een Schengenpaspoort, maar het land gebruikt nog steeds zijn eigen munteenheid, de Noorse kroon.
In de Oude Wereld zijn er ook zogenaamde dwergstaten die, hoewel ze niet legaal zijn toegetreden tot de Schengen-zone, de wetgeving ervan in feite volledig toepassen.
San Marino en het Vaticaan, die zich op het grondgebied van Italië bevinden, hebben geen eigen zeehavens of luchthavens, van waaruit men ze zou kunnen bereiken, voorbij een grote buur. Monaco heeft, ondanks de aanwezigheid van een zeehaven, ook geen apart visum nodig voor zijn bezoek. De reden is dat de grensformaliteiten in de haven van Monaco aan de Fransen worden toevertrouwd en aankomst daar staat gelijk aan het betreden van Frans grondgebied.
Overzeese Gebieden
Sommige Europese landen hebben overzeese gebiedsdelen uit het koloniale verleden. Hun bezoek valt niet onder de algemene bepalingen van het Schengen-akkoord, vanwege de afgelegen ligging en de moeilijkheden bij het passeren van de paspoort- en douanecontrole.
Toeristen zullen speciale visa moeten verkrijgen om rond Groenland en de Faeröer te wandelen (Deense ambassade); de steden Ceuta en Melilla, omringd door het grondgebied van Marokko (Spaanse ambassade); de zelfbesturende staat Sint Maarten en de Franse overzeese gemeenschap Sint Maarten, gelegen op het eiland Sint Maarten (ambassades van Frankrijk of Nederland).