Beschrijving van de attractie
Het meest romantische en mysterieuze huis in Saratov is het herenhuis van E. Borel, dat zich op de kruising van de Gimnazicheskaya (nu Nekrasov) en Armeense (nu Volzhskaya) straten bevindt. Dit compacte herenhuis, gebouwd in het begin van de twintigste eeuw in de Art Nouveau-stijl, met een complexe meergevelcompositie en een loggia in de vorm van een sleutelgat, is gewoonweg betoverend. De geschiedenis van het landhuis is terug te vinden in onze tijd dankzij de legendes en het werk van moderne lokale historici, die geen officiële historische bevestiging hebben gevonden.
In 1901 besloot de achterkleinzoon van de zoutindustrieel PV Anosov, de koopman Semyon Isaevich Anosov, de eigenaar van zagerijen en een landgoed op de hoek van de Sovetskaya- en Radishchev Streets, een klein huis te geven tot grote vreugde van zijn vrouw Elizabeth en de afgunst van de buren. Nadat hij hiervoor een getalenteerde architect had uitgenodigd (volgens lokale historici was hij P. M. Zybin), vertelde Semyon Isaevich over zijn wens om een origineel "geschenk" te maken. De rijke verbeeldingskracht en vindingrijkheid van de architect werd niet alleen gewaardeerd door het echtpaar Anosov, maar ook door de toenmalige architectuurcritici. Maar al snel ontstond er onenigheid in de familie Anosov en in 1909 werd het kleine "kasteel" verkocht aan Karepanov, die het op zijn beurt in 1910 winstgevend aan IE Borel verkocht.
De nieuwe huiseigenaar Ivan Emmanuilovich Borel, een koopman van het eerste gilde, een van de erkende "koningen" van molenaars, de eigenaar van het handelshuis op de kruising van Pervomayskaya en Gorky Street, maakte van dit prachtige herenhuis zijn favoriete plek om te wonen. Borel was een veelzijdige, gastvrije en gepassioneerde theaterbezoeker. Veel gasten verzamelden zich vaak in zijn huis, literaire en muzikale avonden werden gehouden op een geïmproviseerd podium. Het oorspronkelijke herenhuis paste bij de buitengewone eigenaar en wist voormalige huiseigenaren uit de geschiedenis.
In 1917 ging het gebouw over naar de nieuwe regering en werd het gebruikt als administratief gebouw. In 1960 werd besloten het herenhuis over te dragen aan het stadsregister. Tegenwoordig is het Trouwpaleis gerestaureerd en staat het als architectonisch monument op de balans van de staat.
