Beschrijving van de attractie
Piazza San Francesco is een van de oudste pleinen in Arezzo, dat tot 1870 relatief klein was en daarna aanzienlijk werd herontworpen. De kerk van San Francesco, aan de linkerkant van het plein, was ooit het dominante kenmerk van de hele ruimte, zoals te zien is in een gravure uit de late 18e eeuw. De smalle Via Cavour eindigde bij de ingang van de Caffe dei Costanti, en tegenover, op de hoek tussen de Via Cavour en Piazza San Francesco, stond een enorm klooster naast de kerk. In 1870 werd het klooster afgebroken om de oppervlakte van het plein te vergroten en een brede straat aan te leggen naar Piazza Guido Monaco. Veel inwoners van de stad waren het er echter over eens dat de transformatie een negatief effect had op de algehele harmonie van het plein.
De kerk van San Francesco, die de naam aan het plein gaf, is het meest bekend om zijn fresco's van de grote Pietro della Francesca die de legende van het levengevende kruis uitbeeldt. Deze fresco's zijn onlangs gerestaureerd en trekken tegenwoordig duizenden toeristen. De kerk zelf werd gebouwd in de 14-15e eeuw en de klokkentoren werd gebouwd in de late 16e - begin 17e eeuw. In dezelfde periode onderging de kerk een aantal renovaties en kreeg ze een barokke uitstraling: stenen altaren werden toegevoegd, fresco's op de muren en gewelven van de tempel werden overschilderd met witte verf en gotische kapellen werden afgebroken. De crypte was verdeeld in twee kapellen - Santa Caterina en San Donato, die later werden versierd met fresco's. In de vroege jaren van de 19e eeuw werd de crypte verkocht aan particulieren en de kerk zelf werd jarenlang gebruikt als militair hostel. Pas in de jaren 70 werden San Francesco en zijn onschatbare fresco's minutieus gerestaureerd. Tegenwoordig is de kerk een imposant gebouw met strakke lijnen en een onafgewerkte gevel.
Aan de zuidkant van Piazza San Francesco staat een groot gebouw dat zich uitstrekt tot aan de Via Guido Monaco, waar tegenwoordig verschillende winkels zijn gevestigd. Ooit werd dit gebouw bewoond door de beroemde antiekwinkel "Gallery Bruski", eigendom van Ivan Bruski, een van de grootste Italiaanse verzamelaars van oudheden. Hij was het die op het idee kwam om de Antiekbeurs te organiseren, waar Arezzo tegenwoordig zo beroemd om is. Brusca's uitgebreide collectie antieke meubelen, beeldhouwwerken en juwelen is te zien in het naar hem vernoemde museum in Corso Italia.
Aan de noordkant van Piazza San Francesco zijn er nog twee opmerkelijke gebouwen - huis nr. 11, dat zijn middeleeuwse uiterlijk heeft behouden, en huis nr. 18, waar de Accademia dei Costanti is gevestigd. En recht tegenover de kerk van San Francesco staat een monument voor Vittorio Fossombroni, opgericht in 1864. Fossombroni was een wetenschapper en politicus, werkte voor de groothertog van Toscane en speelde zelf een belangrijke rol in het leven van Arezzo. Hij was vooral bekend bij zijn nakomelingen voor het droogleggen van de moerassige vallei van Valdichiana - een van de vier valleien die Arezzo omringen.
Niet minder interessant is het café Caffe dei Costanti - het oudste van de stad. Het werd in 1804 geopend als een gesloten club voor de adellijke inwoners van Arezzo en werd later een favoriete ontmoetingsplaats voor alle burgers. In een van de achterkamers van het café hangen oude foto's, die een idee geven van hoe dit gebouw en de omliggende bouwwerken er vroeger uitzagen. Tegenwoordig staat het café bekend om zijn huisgemaakt ijs en heerlijke gebakjes, bereid volgens oude recepten. In 1997 filmde Roberto Benigni hier een aantal scènes voor zijn beroemde film Life is Beautiful.
