Beschrijving van de attractie
Piazza San Domenico is een van de mooiste pleinen in Arezzo, onlangs gerenoveerd om de charme van het verleden terug te brengen. In de buurt zijn het fort en het stadspark "Il Prato" met zijn pijnbomen steegjes en bankjes voor ontspanning.
Langs de Via San Domenico staan een aantal huizen die in de middeleeuwen zijn gebouwd en meerdere keren zijn herbouwd. Elk van deze elegante gebouwen heeft een patio en een tuin. Het grote, strakke gebouw aan de linkerkant is het Palazzo Fossombroni, dat toebehoorde aan de 19e-eeuwse geleerde en politicus Vittorio Fossombroni. Een monument voor deze figuur is opgericht op Piazza San Francesco. In het Palazzo bevond zich ooit een enorme stenen open haard, gemaakt in 1533 door Simone Mosca, die nu te zien is in het Staatsmuseum voor Middeleeuwse en Moderne Kunst. In de eerste helft van de 20e eeuw behoorde Palazzo Fossombroni tot de gemeente Arezzo en herbergt nu de kantoren van het lokale bestuur.
Naast het Palazzo is het Dominicaanse klooster en de kerk van San Domenico met een verbazingwekkende klokkentoren - een van de meest indrukwekkende in de stad. De gotische kerk werd gebouwd in de 13-14e eeuw: het ziet er charmant uit, hoewel het vrij eenvoudig van vorm is. De gevel is versierd met een klokkentoren met twee klokken uit de 15e eeuw. De narthex van de kerk werd in de jaren dertig gerenoveerd, samen met het hoofdportaal. Binnenin bestaat San Domenico uit een enkel schip dat eindigt in drie kapellen. Aan de zijkanten zijn gotische ramen met zwart-witte kozijnen. Het interieur is versierd met fresco's van schilders uit Arezzo en Siena uit de 14e tot 15e eeuw, en de ware schat van de kerk is het 13e-eeuwse kruisbeeld van Cimabue. Van het Dominicaanse klooster is tot op de dag van vandaag weinig bewaard gebleven - slechts twee kanten van het elegante klooster en een grote hal. Tegenwoordig wonen hier nog maar een paar nieuwelingen.
Aan de rechterkant zie je de stadsmuren en de antieke poort van Porta San Biagio, ook bekend als Porta Pozzuolo, waarachter een weiland ligt met artefacten uit de Etruskische en Romeinse periode. De poorten werden gebouwd in de 13e eeuw en in de 16e eeuw werden ze pas na de Tweede Wereldoorlog gesloten en heropend. Het was toen dat ze ten onrechte Porta San Biagio werden genoemd (dit was de naam van de poort bij het Il Prato-park).
