Beschrijving van de attractie
De wijngaard van Montmartre is geen figuurlijke uitdrukking. Een echte wijngaard daalt van de heuvel af tot aan de kruising van de Parijse straten de Sol en Saint-Vincennes. 1762 wijnstokken, 27 druivensoorten. Net als in een dorp oogsten ze, maken ze wijn en vieren ze elk jaar feest.
Montmartre was ooit een dorp. De inwoners houden zich al eeuwenlang bezig met wijnbouw. Geen vijftienhonderd vierkante meter op het kruispunt, zoals nu, maar de hele heuvel was toen bedekt met wijngaarden. Volgens de legende werd de eerste wijnstok in de 12e eeuw geplant door Adelaide van Savoye, de voormalige koningin van Frankrijk en abdis van het benedictijnenklooster, dat ze zelf op de heuvel heeft gesticht.
In de 16e eeuw werd in Parijs geïmporteerde wijn zwaar belast. Montmartre hoorde nog niet bij Parijs; drinken in de tavernes bleek goedkoper dan in de stad. Weliswaar werd over lokale wijn gezegd dat het een diureticum was, en dit, zeggen ze, was de belangrijkste kwaliteit, maar het was goedkoop, en de drankgelegenheden in Montmartre floreerden.
Hoe duurder het leven in de stad werd, hoe meer mensen zich op de heuvel vestigden. Toen het dorp in 1859 een district van Parijs werd, probeerden de lokale bevolking het te weerstaan uit angst dat Montmartre zijn identiteit zou verliezen. Hij begon het echt te verliezen - verstedelijking heeft de wijnbouwtraditie in verval gebracht. De ontwikkeling van de heuvel was in volle gang, er zouden helemaal geen wijngaarden zijn als de kunstenaar Francis Pulbo niet had besloten om de tuin van Aristide Bruant, cabaretier, zanger en de eerste eigenaar van het Nimble Rabbit-cabaret, te redden. (Aristide Bruant is een man in een zwarte jas en een rode sjaal van een affiche van Toulouse-Lautrec.) Pulbo stelde voor om een openbare wijngaard te planten op de plaats van de tuin. De romanticus versloeg de ontwikkelaars - in 1934 gaf de wijngaard Clos Montmartre zijn eerste oogst.
Wat kan ik zeggen over deze wijn? Noordzijde, niet geschikt voor een wijngaard. Zo-zo wijn, zeggen kenners. Maar daar gaat het niet om, het is een kwestie van principe! Montmartre werd pas 163 jaar geleden een district van Parijs - niet zo lang geleden naar Parijse maatstaven. Het is afwachten wie zich bij wie heeft aangesloten. Toch hebben de Montmartres hun originaliteit niet verloren - zij is het die hen een bescheiden wijngaard laat cultiveren en elk jaar in oktober, na 400-500 liter wijn te hebben ontvangen, een leuke vakantie regelt. Het duurt een week - parades, eten, vuurwerk en de opbrengst van de verkoop van wijn gaat naar de sociale behoeften van de wijk. Is smaak hier belangrijk?
