Beschrijving van de attractie
De Pont Marie, die het Ile Saint-Louis verbindt met de rechteroever van de Seine, is na de Pont Neuf de oudste brug van Parijs. Tegelijkertijd is Marie niet de naam van een vrouw, zoals je zou denken, maar de achternaam van de bouwer.
Toen in het begin van de 17e eeuw ingenieur en ondernemer Christophe Marie twee lege eilandjes in de buurt van het Ile de la Cité begon te verstedelijken, moest hij natuurlijk de nieuwe wijk met de stad verbinden. De eerste steen van de brug werd in 1614 gelegd door Lodewijk XIII.
De brug is 21 jaar gebouwd. Na de opening kwamen er veel voorstellen om er huizen op te bouwen, zoals toen gebruikelijk was. Redelijke Marie was er echter tegen, desondanks bouwde een zekere timmerman Claude Doublet ongeveer vijftig huizen op de brug. De overstroming van 1 maart 1658 heeft twintig van hen weggevaagd, zestig doden. De overstroming vernietigde ook twee bogen van de brug vanaf de zijkant van het eiland. Er wordt aangenomen dat de meningsverschillen tussen degenen die verantwoordelijk zijn voor de technische staat van de brug en de eigenaren van de huizen hier debet aan zijn - vanwege hen werd de structuur gewoon niet gerepareerd. In 1660 werden de bogen hersteld, maar niet de huizen, en de gedeeltelijk "kale" brug begon er vreemd uit te zien. Bovendien werden houten bogen geïnstalleerd en werd de doorgang tol geheven - zo werd geld ingezameld voor de bouw van een stenen oversteekplaats. Tien jaar lang wisten ze geld in te zamelen en een stenen brug te bouwen.
In 1740 werden de nog overblijvende huizen op de Pont Marie gesloopt, uit angst voor nieuwe rampen, en in 1769 werd besloten om alle huizen op alle Parijse bruggen te slopen (dit was volledig gedaan in 1788).
Al meer dan driehonderd jaar is Marie nauwelijks veranderd. Zoals de meeste oude stenen bruggen, is de "bult" iets afgenomen, maar dit had bijna geen invloed op het uiterlijk. En het uitzicht is ongebruikelijk: alle vijf de bogen hebben een verschillende breedte en hoogte; nissen in de steunen, waar sommige beelden om vragen, waren altijd leeg.
Gidsen op rondvaartboten beweren dat Marie de brug van geliefden is, dat je volgens de traditie, eenmaal eronder, de persoon die ernaast staat moet kussen en een wens moet doen. Hoewel er geen historische basis is voor deze beweringen, wordt een dergelijke traditie inderdaad geleidelijk tot stand gebracht door de inspanningen van de gidsen.
