Grote opening van het seizoen in het Metropolitan Film Theater in Palermo, ook voor de theatrale recensie, met de show Opgedragen aan Piazzolla, gepresenteerd op woensdag 5 en in herhaling op donderdag 6 November in samenwerking met de “Astor Piazzolla Foundation” van Buenos Aires. Godmother van de avond is Laura Escalada Piazzolla, de laatste metgezel van de muzikant en componist, erg opgewonden om de avond in te leiden door bij grote gelegenheden de Italiaanse oorsprong van de maestro aan het grote publiek te herinneren. Een set vol muziek die Astor Piazzolla internationaal bekend heeft gemaakt en die op zijn beurt over de hele wereld is geëxporteerd door de Argentijnse bandoneonist, rigoureus live uitgevoerd door een kwintet van jonge en getalenteerde muzikanten, gechoreografeerd door een paar tangueros, Natalia Lavanderia en Omar Merlo, die de emoties van de Tango nuevo piazzolliano vertaalde in sterke visuele representaties.
Meer dan anderhalf uur aan boeiende prestaties, gedekt door twaalf momenten die de sfeer van Piazzolla's beroemdste stukken reproduceren. Het droevige en lome geluid van de bandonèon van de jonge Horacio Romo stra alt alle Argentijnse passie en melancholie uit in "Verano Porteño", terwijl op het tweede stuk de dansers verschijnen, in licht zwart satijn, de grijze jurk, en het concert verandert in een show, voor een langzame en sensuele tango zoals het "wrijven" van haar met zijde gesluierde been over zijn broek, de stappen om gemakkelijk over te steken op "Romance del Diablo", voor de zachte solo van de elektrische gitaar van Germàn Martinez. Na "Revirado", met nerveuze synchrone shots van het kwintet, het ontroerende "Milonga del Angel", de intense stem van de bandonèon die de verschillende muzikale en temperamentvolle stemmingen van het Argentijnse volk weet te belichamen, verdrietig, trots, gepassioneerd. Dan een nieuwe inzending voor het Terpsichoreaanse stel dat, in een lange gemarmerde rode jurk en hij helemaal in het zwart, zich overgeeft aan een nog meer figuratieve tango, ter ondersteuning van de uitgesproken ritmische cadans van een ander meesterwerk, "Michelangelo 70". Dit wordt gevolgd door "Primavera Porteña", misschien wel de meest boeiende instrumentale uitvoering, een tango gespeeld op de dynamische kleuren en elasticiteit van muzikale tempo's, met fijne wervelende toonladders door de pianist Hernàn Possetti. Donkere lichten verlichten het podium dat zo nachtelijk is gemaakt door de dromerige sfeer van "Soledad", doorboord door de hoge tonen solo van Sebastian Prusak's viool op de solide ritmische structuur van Sergio Rivas' contrabas. En dan weer een verandering van kleding voor de twee etherische danseressen, haar kreupele lijfje, hij kleedde zich aan met een stropdas en zakdoek in zijn zak, draaiend om elkaar heen, tollen, de muziek van "Buenos Aires Hora Cero" die de fascinerende evoluties omringt. Een lyrische solo van de piano in "Invierno Porteño" benadrukt door het vioolcontrapunt op het dringende ritme dat een crescendo bereikt van het hele instrumentale ensemble en dan weer de ontroerende stem van de bandonèon. Een continue opeenvolging van opwindende composities, waaronder de meest bekende van de Argentijnse meester, "La Muerte del Angel", "Adios Nonino", dankzij de ongelooflijke synchronie van de muzikanten uit wiens instrumenten de fascinerende noten vloeien en versmelten tot een overweldigende orkestratie van kleuren, ritmes, geluiden, sensaties.
Om al diegenen te bedanken die hebben bijgedragen aan de totstandkoming van de succesvolle avond Laura Escalada Piazzolla, die één voor één dansers en muzikanten presenteert, even vergetend, zeker voor de emotie, de eerste stem van de groep, de uitstekende bandonèiste Horacio Romo, aan wie echter, net als de twee uitbundige Zuid-Amerikaanse dansers, de meest daverende waardering is voorbehouden. De finale is gereserveerd voor het nummer dat vandaag bij uitstek Astor Piazzola in de wereld vertegenwoordigt, de langverwachte "Libertango", becommentarieerd door het tango-paar dat acrobatische configuraties produceert en een ingewikkeld en spectaculair voetenwerk weeft dat het publiek buiten adem laat. Aan het einde barst het applaus los, erop aandringend om twee keer terug te komen van dit gezelschap van artiesten van hoog niveau, een onaangekondigd stuk nog steeds gevolgd door "Libertango", minder technisch dan de eerste uitvoering, maar, indien mogelijk, misschien zelfs meer oprecht.
Afgezien van de afwezigheid van de instellingen bij een cultureel evenement georganiseerd door de Astor Piazzolla Foundation dat over de hele wereld bekend is, is de enige opmerking in de kantlijn het technische probleem waardoor de geprogrammeerde afbeeldingen op de circulaire niet konden worden gezien scherm in het midden van het proscenium: maar misschien konden de toeschouwers zich op deze manier beter concentreren op de kronkelige bewegingen van de tangheri en de bewonderenswaardige tonen van de overleden ware protagonist van de avond.
